Wow, dat was zwaar!

En dan bedoel ik de beklimming van de Chirripó. Dag 2 van de Inca-trail was helemaal niks vergeleken met deze klim!!
We begonnen allemaal wat gespannen op 1.600 meter en moesten met een tussenstop op 3.400 meter uitkomen op 3.820 meter. Het eerste stuk begon ik langzaam, want ik had geen idee hoe zwaar het zou gaan worden en in welke conditie ik zou verkeren. Toen ik na 2 kilometer (van de totaal 25 die dag) voelde dat er een ritme ontstond, ben ik gaan versnellen en liep ik samen op met Wiebe, een 36 jarige jongen uit Apeldoorn. Het eerste ijkpunt was na 7 kilometer. Een rustplek wat ook wel de noodstop-plek wordt genoemd. Als je je hier slecht voelt, dan kun je nog terug naar beneden. Ik weet niet meer precies op welke hoogte ik toen zat, maar ik voelde me daar (nog) prima.
We hadden een uitleg gekregen van onze reisbegeleider (Armold) die 'm al een keer eerder had gelopen in het droge seizoen (is wel veel lichter overigens, omdat wij nu op sommige stukken door de bagger moesten) en hij vertelde ons dat het na het 7-kilometerpunt zwaarder zou worden en gelijk had ie. Tussen kilometer 8 en 10 en tussen 13 en 14 ben ik mezelf echt een aantal keren tegengekomen. Tussen 8 en 10 vanwege de steilheid en tussen 13 en 14 vanwege de hoogte. Zo'n klim op één dag is eigenlijk helemaal niet goed voor je lichaam en een wandelgroep die voor ons was had ons ook voor gek verklaard om dit in één dag te doen. Des te uitdagender natuurlijk ;-)
Tussen kilometer 13 en 14 heb ik mezelf echt een aantal keren moeten aansporen en je probeert de eerste keer zitten zo lang mogelijk uit te stellen, omdat je weet dat na de eerste keer de drempel kleiner is om nog een keer te stoppen. Achteraf gezien hebben Wiebe en ik eigenlijk een belachelijk hoog tempo aangehouden voor het eerste stuk tot 3.400 meter (de slaapplaats). Wiebe liep het in iets minder dan 5 uur en ik precies in 5 uur. Dan heb je pas 14,5 kilometer gelopen, maar wel een hoogteverschil van 1.800 meter afgelegd!
Na een half uurtje rust zijn we begonnen aan de klim naar de echte top op 3.820 meter. Dit was nog 5,1 kilometer.
Ik was bang dat ik nog te vermoeid zou zijn van het eerste gedeelte, maar het is verbazingwekkend hoe snel je kunt herstellen. Het eerste stuk was min of meer op en neer (meer op natuurlijk :-)) en hier kon je een goed ritme opbouwen. Toen kwam het echte werk. Steeds dacht ik dat ik er was en dan moest je weer een stuk naar beneden en weer een stuk omhoog en dit gebeurde wel 3 keer. Frusterend als je al zo uitgeput bent.
Van het beruchte laatste stuk, de laatste 150 meter, hadden we al gehoord. Met handen en voeten klauteren omhoog op een hoogte van ruim 3.700 meter. Dat was afzien en op één stuk heb ik echt even 1 minuut met m'n ogen dicht tegen een rots aan moeten hangen, omdat ik echt niet meer kon. Heerlijk is het dan om eindelijk boven op de top te staan (ook al was het bewolkt en had je weinig tot geen zicht). Het verplichte fotootje met de hoogte en de naam van de berg + vlag gemaakt en daarna weer afdalen naar 3.400 meter voor de slaapplaats. Tjonge, jonge, wat een dag. Heerlijk ;-)

Marc

San José, Poas, Arenal en Monteverde

Nou, hè, hè, Marc laat eens wat van zich horen.

Ik heb nog niet veel tijd gehad om te Internetten. Dat is eigenlijk een goed teken.
Ik zit nu in Monteverde waar ik vanochtend de Canopy-trip heb gedaan. Echt super. Tokkelen, maar dan wel wat heftiger, langer en veeeel hoger. Je bent zo'n 1,5 uur bezig en achter elkaar hang je met je klimtuig aan een kabel en suis je naar beneden.

Ik ben ik San José begonnen. In de Marco Polo-gids die ik van Janny heb gekregen staat dat dit niet echt een stad is om verliefd op te worden en dat klopt ook. Grauw, lelijke gebouwen, maar wel aardige mensen. Het enige dat ik daar eigenlijk heb gedaan is een bezoekje brengen aan het Jade-museum.
De volgende dag zijn we richting Fortuna gereden waar zich de nog actieve vulkaan Arenal bevindt. Tijdens de trip daar naartoe hebben we eerst een andere vulkaan bezocht: de Poas. De vulkaan-krater is gevuld met een groene fluoriserende substantie. Erg mooi. Daar nog een stukje gewandeld en toen op naar Fortuna dus.
's-Avonds of eigenlijk einde van de middag hebben we een wandeling gemaakt door een stuk regenwoud en heel toepasselijk regende het ook. Het regent trouwens elke dag en veel zon hebben we nog niet gezien, maar het is niet irritant ofzo. Het hoort min of bij de setting van het land. Na de 'walk' zouden we een mooi viewing point hebben waar er een kleine kans was dat we de vulkaan actief konden zien, maar helaas of....
s-Avonds zaten we bij het hotel te eten en werden we gebeld door een tweede vestiging van deze keten die vlak bij de vulkaan ligt. Die meldde dat de vulkaan op dat moment (22.00 uur) blokken steen aan het spuwen was. Wij er met de bus heen gescheurd en inderdaad: de vulkaantop was helderrood en met vlagen werd er vuurrode gesteente uit geblazen. Echt een supermooi gezicht dat schijnbaar niet zo héél vaak voor komt.
De volgende dag zijn we met een boottocht over de rivier 'Negro' heen gevaren. Veel dieren, met name vogels, maar ook kaaimannen, luiaards en diverse apen. Erg leuk en een lekkere lunch :-) 's-Avonds lekker liggen badderen in natuurlijke hotsprings en volgende dag een pittige wandeling naar een middelmatige waterval.
s'-Middags naar Liberia, een stadje in het noordwesten van Costa Rica gegaan. Niet zoveel te beleven, maar we gingen er voor een wandeling de volgende dag. De wandeling was naar Rincon de Vieja (modderpoelen) waar we diverse vulkanische activiteiten konden zien, wel aardig maar niet super spectaculair.
Gisteren dus aangekomen in Montverde in een hotel dat geleid wordt door een Amerikaan. Echt een apart figuur maar wel heel aardig.
Vandaag dus getokkeld en een bijzondere wandeling gemaakt over de toppen van bomen door middel van hangbruggen: the sky walk. Het regent nu weer aardig hard, dus even Internet time. Je kunt trouwens meer zien over dat tokkelen en de sky walk op http://www.selvatura.com.
Ik stop er weer mee, want ik krijg kramp zo ;-)

Tot later.

Marc

Eerste berichtje

Even een eerste test om te kijken of alles werkt. Ik ga, voor degenen die het nog niet weten, 24 dagen naar Costa Rica. M'n eerste optie was naar Argentinië of Brazilië, maar Henri liet het afweten :-)
Daarna was mijn reis naar Mexico, Guatamala en Belize bijna in kannen en kruiken, totdat ik werd gebeld dat de vluchten niet meer konden worden geboekt. Maar ach, Costa Rica is ook niet slecht.
Vanaf 4 oktober dus weg, maar eerst dit weekend maar even de reünie van de Turkije-trip. Check maar eens http://www.boerinn.nl. Ik ben benieuwd.