Madagascar afronden

Zo, en nu een laatste berichtje over Madagascar, want anders duurt het allemaal veels te lang. We zijn een digitaal boek aan het afronden en dan kunnen we jullie meer laten zien van het land. Een korte samenvatting de bijzondere laatste dag en een aantal plaatjes rest mij nog.
In m´n vorige bericht gaf ik aan dat het veel zoeken was naar lemuren, maar aan het einde van de trip (inmiddels 2 mensen al eerder vertrokken vanwege ziekte, een aantal eerder naar huis, omdat ze voor de verlenging niet genoeg vakantiedagen hadden en Saskia die een heftige voedselvergiftiging achter de rug had) hebben we een geweldige dag gehad met Sifaka´s, Indri´s, kameleons en andere dieren. Omdat Saskia precies op het hoogtepunt van de vakantie ziek werd, waren we helaas gedwongen om in het hotel achter te blijven. De anderen gingen op weg naar de beroemde Indri-Indri: de grootste van de lemuren in Madagascar. Ze worden tot soms 90 cm groot en kunnen tot 10 kilo zwaar worden. Ze kunnen niet in gevangenschap gehouden worden vanwege hun onberekenbare voedselkeuze per periode (ze willen zelf de keuze hebben wanneer ze welk type voedsel eten) en dat schijn je niet na te kunnen bootsen. Het meest bekend zijn ze vanwege hun manier van communiceren. Ze hebben 3 verschillende geluiden: één voor alarm, één wanneer ze een sexuele drift hebben en één voor onderling communiceren. De laatste hebben wij vast kunnen leggen. Een soort van walvisachtig geluid, dat je langzaam van andere groepen Indri´s aan hoort komen en dat door andere groepen wordt overgenomen. Echt enorm hard trouwens. Luister zo zelf maar.

Sas en ik hebben deze dagtrip op z´n Amerikaans gedaan: 3½ uur heen, 2 uur door het National Park heen, daarna nog een uur door een ander park (Madagascar Exotic) en daarna nog 3 uur naar het hotel. Het was een vermoeiende laatste dag, maar ik heb zo´n laatste dag nog nooit zo leuk besteed.
Hierbij nog een aantal foto´s van Madagascar Exotic:

Al met al een mooie, bijzondere (vreemd begin en de ´afvallers´), maar zeer geslaagde vakantie. Het is een echte aanrader als je van dieren houdt.
Volgende reis wordt waarschijnlijk China, met panda´s!! ;-)

Zoek de lemuur

Bij het eerste park kom je er al snel achter dat de lemuren niet à la de apenheul overal om je heen springen en op je schouder gaan zitten (al hoewel.... lees later). Het is echt zoeken geblazen en als je je eerste slapende pluizenbol denkt te zien, ben je al heel blij. Maar we verwachtten natuurlijk meer. Het eerste park waar we naartoe gingen was Ranomafana National Park. Er zitten daar naast reptielen en kameleons verschillende lemuursoorten: diverse bamboe-lemuren, Red-fronted lemur (meeste gezien), red-bellied lemur en de Milne Edward Sifaka (wel gezien, maar niet op de foto). ´s-Avonds hebben we nog twee wandelingen gemaakt en de bruine muislemuur en de Malagasy civetkat gespot. Je mag er geen foto van maken, maar dat wist Saskia nog niet toen ze bruine muislemuur al te pakken had. Toch mooi meegenomen. De eerste ´catch´ van de small five ;-)

Toch nog Madagascar

Vrijdag dus 6½ uur in de bus van Parijs naar A´dam en daarna nog naar huis, Da´s niet fijn als je nog niet weet of de vakantie wel of niet door zal gaan.

Tijdens het weekend veel e-mailcontact gehad met de reisgenoten en telefonisch contact met Sawadee (de reisorganisatie). Om een lang verhaal kort te maken zijn we uiteindelijk dinsdag alsnog vertrokken. Ditmaal met Air Madagascar (in handen van Lufthansa) via Milaan en Nosy Bé (Eiland behorende bij Madagascar).

Madagascar is een enorm groot Eiland. De meeste mensen die ik voor of na mijn reis hierover sprak hadden dat niet verwacht. Afmetingen van noord-zuid:1 580 km; oost-west: 579 km. We hebben dus ook niet voor niets 2 of eigenlijk 3 binnenlandse vluchten gehad (van Nosy Bé naar de hoofdstad Antananarivo reken ik dan mee). De mensen zijn er ook erg vriendelijk en behulpzaam. De lokale mensen hebben qua uiterlijk uiteraard Afrikaanse invloeden, maar ook Aziatisch. De locals willen ook geassocieerd worden met die deels Aziatische afkomst.

Saskia en ik zijn voornamelijk voor de dieren gegaan en Madagascar heeft onze verwachting op dit gebied meer dan waar gemaakt. Qua landschap had ik Madagascar groener verwacht. In de parken waar we op zoek gingen naar de dieren was het natuurlijk meestal groen, maar in het binnenland was het redelijk droog.

De dieren die je ziet zijn heel anders dan het vaste Afrikaanse land. Dus geen grote dieren zoals olifanten, neushoorns, e.d., maar enorm veel reptielen, kameleons, spinnen, slangen, maar vooral waar iedereen voor komt: lemuren of halfapen. Op Madagascar hebben de apen nooit hun intrede gedaan en zijn deze halfapen alleen door ge-evolueerd, zodat veel soorten ook overdag actief zijn (diurnal) wat uitzonderlijk is.

Dit was de oorspronkelijke route:

Madagascar of niet......

Ken je die mop van die groep die naar Madagascar ging? Die gingen niet.................

Vrijdagochtend om 03.15 uur ging de wekker. Om 04.00 zaten we in de taxi naar Schiphol en netjes rond 07.00 uur vloog het vliegtuig naar Paris de Gaulle. So far, so good.

In Parijs moesten we overstappen om uiteindelijk in de hoofdstad van Madagascar, Antananarivo (Tana volgens de locals), aan te komen. De vlucht was een half uur vertraagd, maar na dat half uur stond tot onze grote schrik het volgende op het bord:

Dat was dus ff wat minder. Wat bleek, het cabinepersoneel van Air France had besloten om te gaan staken. Het schijnt aangekondigd te zijn, maar wij wisten het niet.
Dan begint er een automatische rolverdeling te ontstaan in een groep waarvan niemand elkaar kent. Wie zit er eigenlijk in de groep, wie gaat de reisorganisatie bellen, wie spreekt er met Air France, etc.
Gelukkig was er een Franssprekende Belgische (Nathalie) in de groep. Zij kon het contact met Air France verzorgen en Henk was het aanspreekpunt voor Sawadee (reisorganisatie).
Uiteindelijk was de oplossing om met de bus naar Amsterdam terug te gaan en vervolgens weer naar huis.
Eindelijk waren we 23.30 uur thuis. We hebben van Schiphol nog een taxi moeten nemen, omdat er ook geen trein naar Den Haag reed vanwege werkzaamheden aan het spoor.
De stand van zaken tot nu toe is dat we dinsdag waarschijnlijk kunnen vliegen, waardoor het alsnog doorgaat, maar wel met de verkorte versie.
VIVE LE FRANCE..............NOT!!!

Cerro Torres en Torres del Paine

Vanuit El Chaltén hebben dus een aantal wandelingen gemaakt. We verbleven in een hostel en moesten voor het eerst met meerdere personen op een kamer slapen. In totaal met z´n 6-en.
Het dorpje El Chaltén in echt uit de grond gestampt voor de toeristen. dit om de de beroemde bergtoppen Fitz Roy en Cerro Torres te kunnen bekijken of te beklimmen. De lokale gidsen zijn zelf helemaal niet zo blij met deze opmars, want de charme van het kamperen op deze plek zoals het 10 jaar terug was, is voor een groot deel verdwenen. Wij kennen dit verleden niet, dus voor ons maakt het niet zoveel uit.
Tijdens één van onze wandeltrips hebben we de eerste encounter met een gletsjer gehad. Erg apart om eigenlijk zo laag (zo´n 1.000 meter) al een gletsjer te zien. De bomengrens ligt hier ook erg laag op zo´n 600 meter.
De wandelingen waren elke dag pittig (zeker zo´n 8 uur lopen), maar werden steeds beloond met mooie uitzichten over gletsjers en blauwe meren. De tweede dag was van dit park het mooist omdat het weer super en de lunch op een geweldige plaats was: aan een strandje met ijsschotsen in het water en uitzicht op Cerro Torres. Gedurende de wandelingen hebben we alle weertypes gehad, inclusief sneeuw en zeer harde wind! Ze kennen hier 4 seizoenen in 1 dag en daar is niks van gelogen.

Nadat we terug zijn gekomen in El Calafate hebben we s´avonds heerlijke steak gegeten en zijn we de volgende dag naar de Perito Moreno geweest. Eerst met de boot langs de gletsjer gevaren en vervolgens ander half uur over de gletsjer gelopen met stijgijzers. De Perito Moreno is 60 m hoog, 5 km breed en 30 km lang, je kunt je wel voorstellen dat dit een indrukwekkend plaatje was! Bizar om tussen de grote gletsjerspleten te lopen welke bijna fluoriserend blauw zijn. De combinatie met de enorme dreunen die gepaard gaan bij het afbreken van stukken ijs maakt het helemaal spectaculair. Het weer wilde bijna nog roet in het eten gooien, maar op het moment dat we bij de gletsjer kwamen werd het droog en scheen de zon. Fijn voor de foto´s!

Onze rustdag is een reisdag naar Torres del Paine (blauwe torens) waar ons weer drie wandelingen te wachten staan. De busrit er naar toe was erg mooi. Veel condors, guanaca´s (lama-achtige) en Zuid- Amerikaanse struisvogels gezien. Hoe dichter we bij het park kwamen hoe grilliger het landschap werd. Van de vlakke pampa´s gaat het over in een groot massief van de drie torens en vele meren.
We overnachten in eenvoudige tentjes, het avondmaal is alles behalve eenvoudig. In het eco-camp worden we verrast door een heerlijke drie gangenmaaltijd! In grote koepeltenten was een super mooi restaurant ingericht, moeilijk te omschrijven maar het was erg mooi. We werden tijdens deze 3 dagen begeleid door de gidsen Rodrico, een Chileen van 23 die wel met de vrouwtjes weet om te gaan ;-) en een Chileen die net 5 jaar in België had gewoond en redelijk Nederlands sprak: Christian alias Cookie (helaas heeft hij niet voor ons gekookt).
Eigenlijk is deze hele laatste week redelijk zwaar door het Patagonian flat oftewel continu klimmen en dalen met een het einde meestal een flinke klim naar de top. We lopen iedere dag 8 tot 10 uur en dan heb je best een goede basisconditie nodig. Gelukkig krijgen we overdreven grote lunchpakketten mee, maar die blijken tijdens het lopen alles behalve overdreven te zijn: chocolade, broodjes, pinda´s, cereal bars, drinken (je drinkt overigens het meeste gewoon uit de stromende rivieren waar gletsjerwater stroomt. Met de extra toevoeging van door Saskia slim bedachte ´ranjapoeder´ was het goed te drinken). Tot grote verbazing van onze reisbegeleider Mark heeft de gehele groep dat wel, hoewel nu de lichamelijke klachten toch wel redelijk de revue passeren.
Tijdens deze wandeltochten weer heel veel mooie natuur en gletsjers gezien. Er zit erorm veel variatie in deze vakantie.
Straks gaan we weer op weg naar Nederland. We hoorde dat het er van de week gesneeuwd had, maar ja, dat hebben we hier ook :-)

Na de trip zullen we wat foto´s toevoegen.

Fitz Roy and friends

Gister stond er weer een reisdag op het programma. ´s Ochtends hadden we nog tijd om naar een gletjser te klimmen. De kabelbaan deed het niet dus moesten we helemaal omhoog lopen. Was een mooie klim en het uitzicht was prachtig over het beaglekanaal. Het laatste deel kon Marc zich lekker uitleven door nog hoger te klimmen. Dit was geen lopen meer maar echt klimmen. Helaas was het door de spleten in de gletsjer te gevaarlijk om verder te klimmen.

´s Middags zijn we naar El Calafate gevlogen. We hadden het idee of we in the land of knowhere waren terecht gekomen. Gelukkig hadden ze in het gehucht waar we sliepen wel een supermarkt zodat we ratsoen konden inkopen voor de komende dagen. Vanaf vandaag gaan we drie dagen lopen van het plaatsje El Chalten. We zitten in het hostel met gedeelde kamers en we hebben een prima uitzicht op de Fitz Roy. Een van de moeilijkste beklimbare bergen ter wereld van zo´n 3400m hoogte. Deze schijnt technisch erg moeilijk te zijn. Het is hier een stuk warmer dan in Ushuaia. Benieuwd of dit de komende dagen zo zal blijven.

Patagonië

Hè hè, eindelijk even tijd om een ´post´ te plaatsen. Dat is een goed teken natuurlijk, want dat betekent dat we het veel te druk hebben met leuke dingen. Hoewel het hier tot ´s avond 22:00u licht is, vliegt de dag voorbij.
We zitten nu in ´het einde van van de wereld´: Ushuaia. Maar we zijn natuurlijk veel eerder begonnen in Santioga de Chili. Leuke stad. We zijn allebei niet zo van die stadsmensen, maar het weer was goed en de sfeer erg relaxed.
We hebben er met de groep lekker gegeten. De groep is sowieso erg okay. In het begin is het altijd kat uit de boom kijken en met de één heb je meer dan met de ander, maar omdat iedereen zoveel reiservaring heeft, heeft iedereen ook redelijk dezelfde instelling.
Na Santiago zijn we met de nachtbus naar Pucon gegaan, waar we de besneewde vulkaan Villarica, voor een deel, hebben beklommen. 2.800 meter hoog is ie. Saskia was die dag niet helemaal fit en heeft alleen het eerste stuk getrotseerd. Ik voelde me goed, maar kon helaas niet helemaal naar boven door de weersomstandigheden. Wel erg leuk om voor het eerst met stijgijzers te klimmen. Als opwarmer hebben we de dag ervoor een wandeling in het National Park gelopen. Het park is beroemd om zijn apenbomen. Na een uurtje of 6 gelopen te hebben stond er een heerlijk kuche op ons te wachten.

Vanuit Pucon zijn we naar Chiloe gegaan. Chiloe ligt op een apart eiland en is kenmerkend door de kleine eilandjes die er om heen liggen en de glooiende heuvels (lijkt bijna op ´the shire´ uit Lord of the rings). Ons hotel had een prachtig uitzicht op het meer. Hoewel het de blue unicorn heet is het prachtig roze geschilderd. We hebben over het eiland een tour gedaan, waarbij we een paar volledig houten kerken bezocht hebben (staan op de Unesco lijst) en vervolgens een mooie wandeling door het park en strand gemaakt hadden. Op het strand was het druk met bezoekers, het lag nl vol met koeien!! Lunch hadden we bij een Duits stel, waarbij we getrakteerd werden op heerlijke locale versnaperingen, met name de apperatiefjes waren erg lekker en mooi (geserveerd in verschillende schelpen).

Met de bus en pont zijn we naar Puerto Montt gegaan. Hier hebben we het vliegtuig genomen naar Punta Arenas. Hier begint eigenlijk het echte Patagonie. Desolate landschappen, kou en veel wind.
´s Ochtends het plaatselijke kerkhof bezocht. Super groot en apart. De mensen worden boven de grond ingegraven, lijkt bijna op Bijlmerflats. ´s Middags een hoogte punt van onze reis: bezoek aan een pinguin kolonie. Na twee uur varen kwamen we aan bij heel veel pinguins. We voelden ons net een klein kind in de snoepwinkel. Omdat je tussen de pinguins kon lopen wist je gewoon niet waar je moest kijken. Was echt super zoveel beesten!!

Nu zijn we dus in Ushuaia. Hier zijn we gekomen na een rit van meer dan 12 uur rijden met onze bus. Heel veel contrasten tussen landschappen. Begonnen met desolate, heuvelachtige landschappen en eindigen met enorme bergpieken met besneeuwde toppen. Dit was inmiddels Argentinie. Vandaag hebben we een tocht over het beagle kanaal gemaakt. Hierbij weer veel besneeuwde toppen, pinguins, maar ook zeeleeuwen en zeerobben gezien.

Binnenkort gaan we onze eerste gletsjertocht maken. Dan horen jullie weer meer.........