M@rc's logboek
My name is Marc Roos. I started this dutch travel blog to write about my travel destinations since 2004. I´m still travelling a lot so check out my next post soon. Enjoy!
Monday, June 24, 2013
Jordanië: precies waar ik op hoopte
8 dagen naar Jordanië is dat niet wat kort? Nadat ik er ben geweest, vind ik dat nog steeds moeilijk om te zeggen. Ja, Ik heb veel highlights gezien, maar we hebben uiteraard nog veel gemist. Ik bedoel, Nederland heeft een oppervlakte van 37.354 km² (incl. water) en Jordanië heeft een oppervlakte van 89.328 km². Nederland heb je ook niet in 8 dagen gezien.
Maar het programma bevatte wel dé hoogtepunten waarvoor de meesten naar Jordanië reizen: Amman, de hoofdstad van Jordanië met 2.842.629 (2010) inwoners, Jerash, een archeologische plek ten noorden van Amman. De dode zee, Petra (één van de zeven 'nieuwe' wereldwonderen). Wadi Rum; de woestijn van Jordanië en Akaba; de niet zo toeristische tegenhanger van het Israëlische Eilat. Je ziet een plaatje van de route die we hebben gevolgd. Netto heb je met een 8-daagse trip maar 6 dagen in het land, want de eerste en laatste dag zijn reisdagen. Het aantal uren dat je in de auto zit, is gelukkig beperkt en tijdens een reisdag worden er voldoende stops gemaakt om de dag niet als reisdag te ervaren.
Ik ga verder niet al mijn dagen beschrijven, maar hieronder lees je een klein stukje over mijn beleving van Petra.
12 juni 2013: we zijn gisteravond na een redelijk relaxte reisdag aangekomen bij Petra. Vandaag gaat het gebeuren. Voor mij het hoogtepunt van de trip waar ik een hele tijd naar uit heb gekeken. We kunnen wat mij betreft niet vroeg genoeg vertrekken naar de oude stad zelf. We vertrekken iets na 6 uur 's-ochtends.
Thuis had ik mijn fotografische neiging, om te kijken waar de zon op gaat komen, niet kunnen bedwingen. The Treasury, de bekende entree, ligt op het zuiden. Geen recht toe recht aan zonsopgangsfoto's voor ons.
Tijdens ons tripje van 10 minuten naar het voormalige Bedoeïenenstadje vertelt onze reisgids Talal dat we het tripje op de paarden moeten schrappen. Het zit weliswaar in de toegangsprijs, maar de dieren worden niet goed behandeld, zegt hij. Later zou ik dat met mijn eigen ogen ervaren. Eenmaal binnen acteert Talal er op los om ons op de paarden te krijgen om zijn landgenoten die deze business begeleiden niet af te vallen. Dit is niet de eerste keer dat hij dit kunstje vertoont.
We beginnen onze wandeling door de lange uitgesleten kloof. Talal doet zijn best om alles tot in de details uit te leggen over het verleden van deze plek. Toch voel ik een bijna onbedwingbare druk om door die 'gorge' heen te rennen om de schatkamer van Petra te bekijken. Niet echt respectvol en gelukkig hebben we nog een dag om ons te kunnen vergapen aan de schoonheid van deze stad.
De kloof heeft een bijna geasfalteerde ondergrond waar we op lopen. Ik merk dat ik dat jammer vind en bedenk me wat de Jordanezen allemaal nog meer hebben bewerkt om deze plek te verfraaien. Ik raak deze gedachte gelukkig snel kwijt en op de momenten dat ik niet fotografeer, probeer ik me voor te stellen hoe het geweest moet zijn om er echt te wonen. Het is toch bijzonder dat er rond de start van onze jaartelling zo'n 25.000 mensen moeten hebben gewoond.
Indiana Jones wordt een aantal keren aangehaald tijdens onze wandeling en niet onterecht. Petra is het decor van één van de geprezen films van de alom bekende niet-bestaande archeoloog.
Eindelijk worden we beloond en krijgen we een glimp van de schatkamer te zien. Adembenemend en ongelooflijk tegelijk. Ook al heb ik dit beeld vaak op plaatjes gezien, in het echt voel je zoveel meer. We lopen verder het 'pleintje' op. De gevel van de schatkamer is direct uit de rotsen gehakt. Ik heb me laten vertellen dat het rode zandgesteente na de eerste laag niet enorm hard is, maar dan blijft het toch uniek om zoiets te maken. De pilaren, de ornamenten, wat een details. We mogen helaas niet naar binnen.
Er zijn gelukkig niet veel andere mensen. We hebben dus ruim de tijd om te genieten en ongegeneerd foto's te maken. Dat doen we dan ook. Iedereen wil met dit beroemde bouwwerk op de foto. De één springend, de ander met een dromedaris of ezel. Uiteindelijk staan we er ook met de hele groep op. Ik voel dat dit weleens het begin kan zijn van een hele mooie dag....
Kijk hier voor een aantal van mijn foto's geschoten tijdens deze trip: Jordanië.
Friday, November 30, 2012
South Georgia: een (sub)Antarctisch avontuur
Monday, February 28, 2011
Mijn project Zeven voor leven
9 Juni ga ik met 6 vrienden en familieleden meedoen aan de Alpe d´HuZes: fietsen om geld op te halen tegen (de gevolgen) van kanker. De teamnaam is Zeven voor leven en we hebben sinds kort de website www.zevenvoorleven.nl gelanceerd. We moeten als team de klim 6 keer maken, maar wij gaan voor 21 x. Als iedereen fit aan de start verschijnt, dan gaan we dat zeker halen. Ik zelf ga voor minimaal 2 beklimmingen.
Inmiddels heb ik een racefiets gekocht, hebben we bijna € 20.000 opgehaald en zijn we hard aan het trainen. De weg er naartoe maakt verschillende gevoelens los: trots en verdriet en alles wat daar tussen ligt.
Daarnaast ben ik druk bezig met werk en de vakopleiding Fotografie aan de Fotovakschool in Rotterdam, maar daarover waarschijnlijk later meer.
Hierbij mijn fiets (Garnelli Luciano met Shimano 105, met triple) en mijn teamgenoten.
Wednesday, April 07, 2010
Madeira: mooi, maar beladen
Ik zocht een land waar de temperatuur eind maart al redelijk is, het liefst gecombineerd met een beetje zon en ook een plek waar je goed kunt hiken. Madeira biedt dit allemaal. Halverwege februari dit jaar zijn er nog aardverschuivingen en overstromingen geweest die 52 doden hebben ge-eist, maar er was geen negatief reisadvies.
Madeira is een Portugees eiland in de Atlantische Oceaan, en een onderdeel van de gelijknamige archipel. Tot de archipel behoren ook Porto Santo, de Ilhas Desertas (‘verlaten eilanden’) en de Ilhas Selvagens (‘woeste eilanden’).
De totale oppervlakte van Madeira is 740 km2; het eiland is slechts 57 km lang en 23 km breed en heeft een omtrek van 151 km. Madeira is daarmee ongeveer net zo groot als de provincie Utrecht. Lissabon, de hoofdstad van moederland Portugal, ligt op 900 km, en het is 600 km naar de kust van Marokko.
Met een autootje kon ik dus al snel het eiland rond. Dat heb ik dan ook gedaan. Veel gewandeld, wat gelezen en muziek geluisterd.
Er is geen strand, maar als je niet teveel toerisme zoekt, in ieder geval niet in deze periode, en je zoekt een redelijke temperatuur, dan is dit echt een aanrader. Het staat nog bekend als een ´bejaardeneiland´ en er waren er ook veel, maar ik heb toch ook veel jongeren (zo zie ik mezelf nog :-)) gezien.
Bij deze een aantal foto´s van m´n tripje. Met een knipoog schrijf ik dat ik de komende jaren Saskia haar landenpercentage (zie kaartjes linksboven) ga overtreffen. Tijdens dit schrijven heb ik 16% van de landen van de wereld bezocht en Saskia 18%.
Saturday, February 20, 2010
Het hele ja-woord!!
15 Januari was het zover. Na een korte voorbereidingstijd aan het begin van 2010 al het huwelijk van het jaar. Voor ons in ieder geval ;-)
We hebben het allemaal niet te traditioneel aangepakt: ik ben meegegaan om de bruidsjurk uit te zoeken. In het begin was er niet eens sprake van een bruidsjurk. Saskia en Sissy gaan namelijk niet samen. Toch geslaagd en wat een bruidje was ze!! Ik heb er meer van genoten dan ik van tevoren had gedacht. Van mij hoefde het trouwen nooit zo, totdat ik Sas tegenkwam in 2005 dan.
Om terug te gaan naar het niet traditionele, ik heb een bruin pak gekocht dat ik ook gewoon naar m´n werk kan dragen. Tijdens de dag hebben we ons ook niet opgesloten totdat iedereen er was. Stel je voor dat we ons in onze kamer hadden moeten verstoppen voor een uur. Belachelijk. We hebben zelf iedereen dus ontvangen en welkom geheten en zijn rond 14:45 uur aan het officiële gedeelte begonnen. Ciska, de ambtenaar van de Burgerlijke stand, deed het geweldig. Leuk van tevoren ons geboortejaar opgezocht, onze namen geanalyseerd en via ´informanten´ (Ivo, de broer van Saskia en Henri, een vriend van mij) anekdotes over ons leven tot nu toe de revue laten passeren.
Toen... kusje, getuigen laten tekenen en proosten op de rest van ons leven. We waren blij met de groep die er was. Het maakte het allemaal erg huiselijk en intiem. Volgens mij heeft iedereen genoten. We zijn geëindigd met een diner, maar niet voordat er toch nog een ´stukje´ doorheen was geslopen. De begeleidende muziek hebben we nog tegen kunnen houden, maar het stukje niet. Gelukkig maar, want ze hadden het allemaal heel leuk gedaan: een quiz met als thema reizen. Met ieder goed antwoord konden we zakgeld verdienen voor ons weekendje weg.
Hierbij nog een paar kiekjes met dank aan m.n. Raymond en Marcel. Thanks guys!